NL editie / World edition

Rio's biobus

door Philip de Wit


In Brazilië hebben bijna alle auto’s tegenwoordig een ‘flex’-motor, waardoor ze ook op het minder vervuilende ethanol kunnen rijden. Maar het belangrijkste openbaar transportmiddel, de bus, blijft met zijn dieselgebruik een zware vervuiler. Ingenieur Paulo Emílio Valadão de Miranda bedacht een oplossing.

Rio's biobus Een passagiersbus die geen lawaai maakt, geen diesel verbruikt en niet vervuilt, maar rijdt op waterstof en elektriciteit. Hij bestaat echt. Paulo Emílio Valadão de Miranda, een 58-jarige Braziliaanse ingenieur, heeft hem ontworpen. Vijf jaar werkte hij eraan: de bus van de toekomst. Vorig jaar reed de bus al zijn eerste rondjes op de uitgestrekte campus van de Staatsuniversiteit van Rio de Janeiro, vlak bij het internationale vliegveld. “Waterstof zal voor deze eeuw betekenen wat de computer betekende voor de vorige”, zegt Miranda. “Waterstof zal de rol van olie overnemen, en voor het milieu is dat alleen maar beter.”
 
Als het aan hem ligt, zullen de geruisloze bussen Rio de Janeiro vanaf 2014, als het WK voetbal in Brazilië plaatsheeft, in grote aantallen doorkruisen. Zoemend van de ene kant van de stad naar de andere, van het internationale vliegveld naar het centrum. Zonder maar een spatje vervuiling te veroorzaken.

Op de tafel in zijn kantoor, gevestigd in een laboratorium van de universiteit, staat een replica van zijn groene bus. Miranda verontschuldigt zich voor de wanorde. De grote tafel, die centraal in zijn kamer staat, is bezaaid met boeken over chemie.
 
Supergroen
De groene bus staat inmiddels op de agenda van de gemeente, de deelstaat, het Braziliaans Olympisch Comité en de voetbalbond. “Het is toch mooi”, zegt hij, “als Rio zich zo zou kunnen presenteren aan de rest van de wereld, als stad met een supergroen transportsysteem.”
 
In 2005 begon hij met zijn project, nadat hij had onderzocht wat de mogelijkheden waren om waterstof in te zetten als energiebron voor transport. Het is daarna een lange en voortdurende zoektocht geweest naar sponsors die het onderzoek mee wilden financieren. Energiebedrijven, busondernemers, overheden, voortdurend is hij met ze in gesprek.
 
Zijn model is interessant in een land als Brazilië, waar grote bussen het openbaar vervoer domineren, de trein een marginale rol speelt en het aantal steden met een metronetwerk beperkt is. Hier bevinden zich de grootste busbouwers ter wereld. Alleen al in de stad Rio de Janeiro rijden zo’n zestienduizend bussen rond. Een gemiddelde bus stoot zo’n honderd ton kooldioxide per jaar uit, het groene model van Miranda nihil.
 
Stekker
Bussen die gebruikmaken van alternatieve energie zijn niet nieuw. Zo rijden er in Londen dubbeldekkers van het hybride model, die diesel en elektriciteit gebruiken. Het grote verschil is dat Miranda’s bus ook geen diesel gebruikt. Hij kan worden opgeladen met elektriciteit (een kwestie van de stekker erin steken), hij produceert zelf energie tijdens het rijden die wordt hergebruikt, en hij heeft een brandstofaccu op basis van waterstof, waarmee elektriciteit wordt gegenereerd. Eén keer opladen van de bus is goed voor driehonderd kilometer, ongeveer de afstand die een gemiddelde bus in Rio de Janeiro dagelijks aflegt.
 
Nu Miranda zover is gekomen, staat hem een nieuw gevecht te wachten: acceptatie van het model door de industrie. Want vooralsnog is de bus peperduur. Zolang het transportmiddel niet in massaproductie wordt genomen, blijft het bouwen ervan een kostbare zaak. Dus heeft hij zijn hoop gevestigd op de mogelijkheden die het WK en de Olympische Spelen bieden. “Het is belangrijk dat de politiek het belang er van inziet”, zegt hij. “Dan komt de industrie vanzelf.”
 
En zo kan de groene bus voor Rio de Janeiro, een stad die bekendstaat om haar mooie natuur en stranden, een passend uithangbord worden.



Delen



Laatste reacties (5)

jelle
Geplaatst op: donderdag 10 maart 2011 om 11:44
Het resultaat CO2 is niet nul, alles hangt ervan of hoe de energie wordt opgewekt, juist met zonlicht is de electrolyse heel goedgoed en efficient uit te voeren. WATERSTOF is agent, begeleider.
Herman Degenhart
Geplaatst op: dinsdag 22 februari 2011 om 18:45
Eerlijk is eerlijk, Erik heeft gelijk. Maar dat wil niet zeggen dat het energieprobleem niet is op te lossen. Onze eigen firma Wetsus in Harlingen heeft een methode ontwikkeld om elektriciteit op te wekken via de osmose tussen zout- en zoet water. Met deze methode kan in principe de elektriciteit in alle kuststreken ter wereld goedkoop en milieuvriendelijk worden opgewekt. Ook is er een brandstof in ontwikkeling die alle fossiele brandstoffen kan vervangen. Het kost minder dan 30 cent per liter, heeft een driemaal zo hoge verbrandingswaarde, is toepasbaar in alle bestaande motoren, zowel in het wegtransport als in schepen en vliegtuigen en kan over drie jaar overal aangeboden worden. De brandstof is milieuneutraal en maakt ons onafhankelijk van de huidige olieleveranciers als de Opec landen en andere politiek instabiele gebieden. Probleem is alleen dat de regeringen de invoering van deze brandstof willen tegenhouden omdat gebruik van deze brandstof de reden voor het belasten van brandstof wegneemt. De makers van deze brandstof zijn zich hiervan bewust en hebben zich al gewapend tegen overname door de olieindustrie. Want reken maar dat b.v. Shell deze patenten graag zou opkopen en "veilig" opbergen, zodat we er nooit meer iets over zullen horen, met de zegen van alle regeringen, want die hebben liever veel vuil dat te belasten valt, dan schone brandstof dat niet te belasten is.
Zie deze link: http://info.kopp-verlag.de/hintergruende/enthuellungen/andreas-v-r-tyi-und-niki-vogt/kein-scherz-billiges-umweltfreundliches-benzin-entwickelt-warum-politiker-entsetzt-sind.html .
Graag zou ik zien dat een van de professionele journalisten op dit forum wat met deze kennis ging doen. Want problemen zijn er om op te lossen, niet om ze in stand te houden opdat er zoveel mogelijk aan kan worden verdiend.
Bregje
Geplaatst op: dinsdag 22 februari 2011 om 13:47
Hoewel ik weinig weet van techniek vind ik de reacties van E en P een veel te smalende toon hebben en van te weinig respect voor de uitvinder (en de vooruitziende blik van degenen die hem de ruimte hebben gegeven vor dit onderzoek) getuigen.
Logisch denkend meen ik dat de kwalifiicatie 'super nep' niet kloppen kan, al was het maar omdat het winnen van olie minstens evenveel energie vergt als het maken van brandstofcellen en waterstof. Om van de problemen rond de biobrandstof maar te zwijgen.
Per saldo lijkt me het inzetten van de groene bus pure winst. Denk ook aan de gezondheiidsproblemen van luchtvervuiling in de -grote- stad.
P.v.V
Geplaatst op: dinsdag 22 februari 2011 om 11:30
5 jaar research door een ingenieur. Energiebedrijven, bus ondernemingen, overheden etc die interesse tonen. Is iedereen dan zo dom. Gelukkig zijn er dan nog mensen als Erik, die in één oogopslag zien hoe e.e.a. werkelijk in elkaar zit.
erik
Geplaatst op: dinsdag 22 februari 2011 om 09:20
Sorry, maar dit is niet super groen maar super nep. 1) Een brandstofcel is super duur 2) waar komt de waterstof vandaan? 3) waar komt de elektriciteit vandaan?
Waterstof en elektriciteit wordt ergens gemaakt of opgewekt en daar wordt dus de CO2 uitgestoten! Globaal is de winst dus NUL.

Plaats een reactie













Ik wil mij graag aanmelden voor de One11-nieuwsbrief.






Waar



Wie

Philip de Wit

Philip de Wit

Philip de Wit (1965) is Latijns Amerika-correspondent voor NRC Handelsblad. Met vrouw en dochter woont hij in Rio de Janeiro.

Waarom

"Als journalist kom je voortdurend inspirerende mensen tegen, wiens verhalen je niet altijd kwijt kunt in de krant. Gelukkig is er nu One11."