Het nieuwjaarscadeau van journalisten voor Nederland
Portretten van bouwers en pioniers
Ode aan de vrijwilligger
door Sanne Rooseboom
Beatrice Beurs vindt zichzelf hooguit een van de vele Nederlandse vrijwilligers. Volgens haar buurvrouw is ze veel meer. Een vrouw die al haar vrije tijd overheeft voor de verbetering van de wereld om haar heen. “Ik ben gezond, dan moet je ook wat terugdoen.”
Beatrice Beurs (72) heeft een cavia leren traplopen. Hij werd gepest door andere cavia’s in de speelweide tegenover haar huis. Ze zetten hun tanden in zijn ruggetje en gromden gevaarlijk, dus moest hij bij een konijn. Cavia kon de trap omhoog naar het konijnenhok niet op, en daarom heeft Beatrice het hem geleerd. Elke dag zat ze geduldig naast het hok om hem met kleine zetjes de weg omhoog te leren. Na drie dagen snapte hij het. Toen volgden drie dagen les voor de trap naar beneden. En ook dat lukte. Nu is de lichtbruine cavia gelukkig – en een van de weinige cavia’s ter wereld die kan traplopen.Zo bijzonder als de mensen die ze op de One11-site heeft gelezen, is ze niet hoor, benadrukt Beatrice. “Ik organiseer niks groots.” Maar ze is wel altijd bezig voor anderen, volgens buurvrouw Bernadette Slotman die ons e-mailde. “Ze is een zeer actieve gewone burger zonder kapsones.”
En inderdaad, Beatrice is actief voor de Fietsersbond, voor de dieren in de dierweide aan de overkant, voor asielzoekers, voor Amnesty, voor de stukjes groen in de wijk. “Ik ben gezond”, zegt ze zelf, al mist ze het zicht in één oog. “Ik ben gescheiden en heb nog net geen kleinkinderen. Nou, dan heb je tijd om iets voor anderen te doen.” Ze zit aan tafel in haar kleine woonkamer, draagt een zwarte spijkerbroek, een ruime, blauwe trui en uggs. “Wat moet je nu vier keer per jaar op vakantie, zoals sommige mensen? Er is zo veel te doen om je heen.”
Lijstje
Ze heeft twee kinderen, een zoon van 36 in Frankfurt en een dochter van 34 in Leiden. Toen ze klein waren, was voor vrijwilligerswerk weinig tijd, al richtte hun moeder met andere ouders wel een school voor ze op. “Dat was eigenbelang hoor. We wilden een freinetschool, met kleine klassen, en die was er niet.”
De school die werd opgericht, de Nieuwe Regentessenschool in Utrecht, bestaat nog altijd. Beatrice werd geboren in Arnhem maar woont al 33 jaar in de Utrechtse Sterrenwijk. Ze is gescheiden en werkte tot haar pensionering als lerares. De keuze docent te worden maakte ze op relatief late leeftijd; pas toen de kinderen uit huis gingen haalde ze haar mo-akte. Vanaf haar vijftigste gaf ze Engels en Natuurkunde op het vmbo in Den Haag; ze vond het heerlijk werk.
Toen ze met pensioen ging, begon ze allerlei nieuwe activiteiten. “Ik had een lijstje in mijn hoofd met dingen die ik wilde aanpakken zodra ik er tijd voor zou hebben.” Een van die dingen was Nederlands geven aan asielzoekers. Na een jaar mocht het niet meer, het opvangcentrum werd een uitzetcentrum en daar mogen mensen geen Nederlands leren. “Wel Engels, dus ben ik ze Engels gaan geven. Maar dat was zwaar hoor. Die kleine kamers waarin gezinnen leven, vieze douches en keukens, mensen die zo gestrest waren dat ze geen Engels woord konden onthouden.”
De les stopte, maar het lijstje niet. Voor de fietsersbond Utrecht organiseert ze de bezorging van het ledenblad. Een technische klus, zegt ze zelf, waarbij ze zestig vrijwilligers coördineert, die ieder een stuk of dertig bladen rondbrengen. Het wijkkoor dat ze heeft opgezet is een dierbare hobby. Het koor, 33 vrouwen van boven de vijftig, treedt op in verzorgingstehuizen en op feesten. Omdat de subsidie ophield, moest het vorig jaar een vereniging worden – dus regelde ze dat. “Nu ben ik penningmeester. Zo gaat dat.” Met de coördinatie van de jaarlijkse collecte van Amnesty International is ze vorig jaar gestopt, dat werd te veel. Maar ze is nog wel lid. Sterker nog, ze doneert maandelijks aan negentien goede doelen. “Dat is wel veel hè? Ach ja.”
Geit
Toen Beurs in de Sterrenwijk kwam wonen, lag er aan de overkant nog een boerderij. De boer vertrok, verkocht zijn land aan de gemeente en nu ligt er een schattig glooiende dierenweide, midden in de stad. Er wonen twee schapen, een oud zwijntje, drie ganzen, drie cavia’s (waarvan twee pestkoppen en één die trap kan lopen), kippen, hanen, eenden, negen konijnen en een bejaarde geit. Wanneer de vrijwilligers, onder wie natuurlijk Beatrice Beurs, de dieren voeden, komen kinderen uit de wijk kijken en helpen. “Het is zo belangrijk dat kinderen omgaan met dieren”, zegt Beatrice. “Soms moet ik zelfs aan volwassenen uitleggen hoe het zit met kippen die eieren leggen, dat niet uit elk ei een kuikentje komt.”
Ze wil haar verhaal alleen vertellen met de nadruk op alle andere vrijwilligers die ze tegenkomt. Zoals de buurvrouw die One11 e-mailde om te vertellen over Beatrice. “Die is net zo actief als ik, ook altijd in de weer voor anderen.” En de gepensioneerde man die elke ochtend de dieren van de dierenweide verzorgt. Of de andere buurtbewoners die meedraaien om de dieren te voeden en de hokken schoon te maken, de actieve koorleden, de penningmeester van de Fietsersbond Utrecht die ook maar secretaris werd toen het nodig was.
“Je hoort vaak over de uitschieters, de grote projecten die mensen opzetten. Maar daaronder bestaat een enorme laag vrijwilligers in Nederland, allemaal mensen die naar eigen vermogen iets aanpakken. Er zijn zo veel mensen die een maatschappelijke verantwoordelijkheid voelen, gewoon in hun dagelijks leven.”
Beatrice zelf weet al wat het volgende punt wordt op haar lijstje: stoepen. Die worden door de gemeente niet geveegd of bestrooid wanneer het glad wordt. “Voor mij is het geen probleem hoor, maar wanneer je slecht ter been bent, durf je de deur niet uit. Daar kunnen we samen vast wel iets aan doen.”
Laatste reacties (5)
Wat een schat van een vrouw..!
Mooi verhaal, mooie vrouw. Een cavia leren traplopen...! Misschien eens een paar dagen proberen om Geert Wilders te laten nadenken? NIETS is onmogelijk in deze wereld :-)))
Haha, wat leuk, vooral dat deze mevrouw een cavia leerde traplopen!
Fijn ook dat ze zo bescheiden is, hopenlijk mag ze nog heeeeeeel lang fit blijven! Waren er maar meer mensen die voor noppes voor een ander klaarstonden! Joke
Fijn ook dat ze zo bescheiden is, hopenlijk mag ze nog heeeeeeel lang fit blijven! Waren er maar meer mensen die voor noppes voor een ander klaarstonden! Joke
Alweer een mooi, fijn verhaal .Leuk die variatie.
Ik verheug me iedere dag op One/11. en niet omdat ik niets anders te doen heb !
Ga aub nog lang door.
Ik verheug me iedere dag op One/11. en niet omdat ik niets anders te doen heb !
Ga aub nog lang door.
svp geen mails meer
Waar
Wie
