Het nieuwjaarscadeau van journalisten voor Nederland
Portretten van bouwers en pioniers
Oor voor de boeren
door Ralf Groothuizen
Journalist Palagummi Sainath voelt zich nauw betrokken bij de Indiase boeren. Hij schrijft fulltime over hun zware leefomstandigheden, de corrupte corporaties, de armoede en de vele zelfmoorden op het platteland. "Woede over al het onrecht maakt je vanbinnen kapot."
Elk halfuur berooft een Indiase boer zich van het leven. En is het niet de boer, dan is het wel z’n vrouw of een van zijn zonen. De Indiase journalist Palagummi Sainath schrijft er al een decennium over in The Hindustan Times. “Het is toch van de zotte dat er in een land als India fulltimecorrespondenten zijn voor film, mode, glamour en society, maar dat helemaal niemand zich meer volledig aan het thema armoede wijdt. In heel India is ook geen correspondent die zich met de werkomstandigheden in de fabrieken en op het platteland bezighoudt. In dit land maakt 75 procent van de bevolking deel uit van de working class. Als media zeggen we indirect: ‘We zijn niet in jullie geïnteresseerd.’”Het is een uur of zes ’s ochtends op vliegveld Zaventem bij Brussel. Hij komt juist van het door Amnesty International georganiseerde Movies That Matter-festival in Den Haag, waar Nero’s Guests werd vertoond, de documentaire over zijn werk. Nu vliegt hij naar de Verenigde Staten, waar hij aan een tour langs verschillende universiteiten begint. Tien dagen is hij al niet op het Indiase platteland geweest. Daar is hij zo’n driehonderd dagen per jaar te vinden. Om erover te schrijven. Is hij er niet, dan verdiept hij zich in economie, buitenlandse politiek of elk ander onderwerp dat hem interesseert. “Ik heb bij mijn krant een positie opgebouwd die me de vrijheid geeft te schrijven over wat ik zelf wil.”
Platteland
Maar Sainaths belangrijkste onderwerp is ontegenzeggelijk het Indiase platteland. Hij bezocht de afgelopen jaren zo’n achthonderd boerenfamilies waarvan een lid zelfmoord pleegde. “Zal ik je even voorrekenen hoeveel Indiase boeren of vrouwen en zonen van boeren zichzelf van het leven hebben beroofd sinds ik hier ben? Ik ben tien dagen op reis door Europa. Dan zullen zo’n 478 mensen zichzelf van kant hebben gemaakt. Omgerekend is dat er elk bloody halfuur een.”
De suïcidegolf is te stoppen, volgens Sainath. “De zelfmoorden zijn niet de crisis, maar de consequentie. De crisis in de landbouw gaat over corporaties die de deze overnemen van kleine boeren. Je kunt het aantal zelfmoorden terugbrengen door iets menselijker te zijn. Door boeren te compenseren, door ze te vertrouwen, en het gevoel te geven dat er naar hen wordt geluisterd. Maar daarom gaat het de ondernemers niet. Hen gaat het enkel om fucking winstmarges.”
Hoge bloeddruk
Wat opvalt: Sainath vloekt veel. Eerst niet. Pas sinds hij over de zelfmoorden schrijft. “De eerste die zei dat ik een probleem had, was mijn tandarts. ‘Sainath ben je gestrest?’ vroeg hij. Ik zei: ‘Ja, ik denk van wel, maar hoezo?’ ‘Omdat je al het glazuur van je tanden hebt geknarst’, antwoordde hij.” Sainaths bloeddruk is al jaren hoog. “Ik ben van nature goedlachs. Voor 2000 was ik nooit verkouden. Ik had nooit hoofdpijn. Maar woede maakt je vanbinnen kapot. Het heeft alles met het onderwerp te maken. Ik houd ervan over het platteland te berichten. Ik wil met niemand ruilen. Ik haat het alleen om over zelfmoorden te schrijven. Maar ik kan niet anders.”
Neem het verhaal van de boer wiens oogst voor de derde keer stuk regende. Omdat er geen geld meer werd verdiend, pleegde zijn vrouw zelfmoord. Om de begrafenis te betalen, verkocht de man haar huwelijksketting aan de landeigenaar. “Voor maar drieduizend roepies. Die ketting was veel meer waard.” Uiteindelijk werd de ketting teruggekocht door familieleden. “Ik heb de oude man gefotografeerd, met die ketting in zijn handen. Een man wiens geest is gebroken. Welke woorden moet ik gebruiken om te zorgen dat zo’n landeigenaar begrijpt dat je zo niet met mensen omgaat? En dit is maar één van de duizenden verhalen. Ik vergeet er niet één. Ik wou dat ik het kon. Als ik moe ben en wil slapen. Als ik rustig wil kunnen nadenken. Weet je, als je in een huis bent waar iemand zelfmoord heeft gepleegd, dan heerst daar een onbegrijpelijke droefheid die geen film of verhaal kan overbrengen. Die kun je alleen maar voelen.”
Dit artikel verscheen in het juninummer van Onze Wereld.
Laatste reacties (2)
Een journalist met een missie en vooral met een hart dat klopt voor de boeren. Vooralsnog een roepende in de woestijn lijkt het, maar ik hoop dat hij onverdroten en vooral gezond door kan gaan met zijn verhalen en aanklachten.
Met alle succesverhalen over de Indiase economie lijkt men volkomen blind te zijn geworden voor de overgrote meerderheid die niet deelt in de rijkdom.
Ik laat een traan....
Met alle succesverhalen over de Indiase economie lijkt men volkomen blind te zijn geworden voor de overgrote meerderheid die niet deelt in de rijkdom.
Ik laat een traan....
Indiase en net zo goed andere boeren op de wereld moeten zich verenigen tegen de cooperatieve , op abstract en geestdodende geld rustend zijnde de elite , echter , ik heb weer eens een les te vergeven, vrede en geluk zijn nooit met geld te grijpen maar met verenigde gemeenschapszin en dat zal de politiek toch ook moeten weten .
Als iedereen in de Boodschap gelooft moet jij ook jouw recht daarin opeisen en ook, u bent volledig mens om ook zonder maar één cent op zak toch ( juist ) de mogelijkheid moet grijpen om gelukkig te worden . En die instantie die deze naakte vrijheid aanvalt moet zich in deze basis bezien , voor de boeren leef gemeenschap , en heb ik het over grootgrondbezitters , fabrieks eigenaren , kunnen rechtvaardigen, daden kunnen verantwoorden , teveel leed veroorzakers worden nu - zelfs nog - ongestraft gelaten omdat het grote geld blijkbaar voor democratisch gekozen a-sociale , kracht (door juist in zichzelf gelovende mensen) alszijnde gebundeld in een partij politiek, gebleken nog altijd voor mensen gaat zoals het is geconstanteerd.
Partijen met een winstoogmerk voorop zijn en blijven altijd scheel voor de basis waarheid welke luid: een maatschappij waar we van kunnen leven allemaal zonder geld , dat moet normaal zijn en dus geoptimaliseerd , en weet dit , want zij die van geld afhankelijk zijn dezen zijn de mindere goden , zij zijn degene die nooit in werkelijke banden/verbinding om de goede dingen te beleven zouden kunnen geloven ..
Discriminatie lijkt als twee druppels water op politiek , alleen werd het discrimineren ( ook onverwachts eens ) gelegaliseerd bij stemmen .
U ziet dat het stemmenbus spel inwezen nooit werkt omdat het een verkeerd beginpunt had en kon kiezen, uitgegalmt door politieke stromannen omdat we het individue op het zelf gericht moeten houden , gouden bergen beloven we , winst en nog meer winst , gouden bergen , opstapelende vizies , maar dus wel gericht op ook en juist hun eigen bange wereldje , een pakhuis mentaliteit , zijnde kwaliteiten .. ha ha .. en dan nog pochen van die stapel bult ( door u en mij ) is toch eerlijk verdient geld nietwaar ... ??? nou mooi niet toch , het is toch gewoon ( anders maar in de kiem misschien toch net zo ) stelen van een ander ?? want de oncommercieele die mag dragen alle gemaakte leed nietwaar toch ?
Ik heb niets met lafbekken die zeggen wel voor iedereen klaar te staan maar de aan ons geschonken en ontvangen (altijd experimentele) vrijheid even makkelijk terug of omdraaien , die een (corrupt) werledsysteem voor lief aanhouden waarmee wij de zelfstandige ( vrije mentaliteit ) gedachten even lekker kunnen verleren .
Intussen word u en onze moderne inzichten van echt leiderschap ( die is vrijwillig zonder gedonder van onvrije, aldus het besturen met een natuurlijke schijn (wet) , het heft uit handen gehouden , we zijn willoos geworden, zijn vertrapt en wij zwakke broeders, tot handjes ophouden gedoemd ..
Als iedereen in de Boodschap gelooft moet jij ook jouw recht daarin opeisen en ook, u bent volledig mens om ook zonder maar één cent op zak toch ( juist ) de mogelijkheid moet grijpen om gelukkig te worden . En die instantie die deze naakte vrijheid aanvalt moet zich in deze basis bezien , voor de boeren leef gemeenschap , en heb ik het over grootgrondbezitters , fabrieks eigenaren , kunnen rechtvaardigen, daden kunnen verantwoorden , teveel leed veroorzakers worden nu - zelfs nog - ongestraft gelaten omdat het grote geld blijkbaar voor democratisch gekozen a-sociale , kracht (door juist in zichzelf gelovende mensen) alszijnde gebundeld in een partij politiek, gebleken nog altijd voor mensen gaat zoals het is geconstanteerd.
Partijen met een winstoogmerk voorop zijn en blijven altijd scheel voor de basis waarheid welke luid: een maatschappij waar we van kunnen leven allemaal zonder geld , dat moet normaal zijn en dus geoptimaliseerd , en weet dit , want zij die van geld afhankelijk zijn dezen zijn de mindere goden , zij zijn degene die nooit in werkelijke banden/verbinding om de goede dingen te beleven zouden kunnen geloven ..
Discriminatie lijkt als twee druppels water op politiek , alleen werd het discrimineren ( ook onverwachts eens ) gelegaliseerd bij stemmen .
U ziet dat het stemmenbus spel inwezen nooit werkt omdat het een verkeerd beginpunt had en kon kiezen, uitgegalmt door politieke stromannen omdat we het individue op het zelf gericht moeten houden , gouden bergen beloven we , winst en nog meer winst , gouden bergen , opstapelende vizies , maar dus wel gericht op ook en juist hun eigen bange wereldje , een pakhuis mentaliteit , zijnde kwaliteiten .. ha ha .. en dan nog pochen van die stapel bult ( door u en mij ) is toch eerlijk verdient geld nietwaar ... ??? nou mooi niet toch , het is toch gewoon ( anders maar in de kiem misschien toch net zo ) stelen van een ander ?? want de oncommercieele die mag dragen alle gemaakte leed nietwaar toch ?
Ik heb niets met lafbekken die zeggen wel voor iedereen klaar te staan maar de aan ons geschonken en ontvangen (altijd experimentele) vrijheid even makkelijk terug of omdraaien , die een (corrupt) werledsysteem voor lief aanhouden waarmee wij de zelfstandige ( vrije mentaliteit ) gedachten even lekker kunnen verleren .
Intussen word u en onze moderne inzichten van echt leiderschap ( die is vrijwillig zonder gedonder van onvrije, aldus het besturen met een natuurlijke schijn (wet) , het heft uit handen gehouden , we zijn willoos geworden, zijn vertrapt en wij zwakke broeders, tot handjes ophouden gedoemd ..
Waar
Wie
Ralf Groothuizen
Ralf Groothuizen (1985) is freelancejournalist en woont afwisselend in Napels en Utrecht. Sinds januari 2009 gaat hij met regelmaat op zoek naar misstanden in de Italiaanse laars, en dat mondt veelal uit in sociale reportages uit Zuid-Italië. Hij schrijft onder meer voor Het Parool, HP/De Tijd, Knack, Italië Magazine en AD Reiswereld.Waarom
“Te vaak worden verhalen door redacties afgekeurd omdat ze toevallig niet direct bij de actualiteit aansluiten. Alsof er een verbod op verdieping heerst. Een stortbak aan nieuwsberichten: worden we daar echt wijzer van? Liever grijp ik elke kans aan om mooie levensverhalen te vertellen. One11 biedt die kans.Serieuze en ernstige verhalen, die door de moed, opgewektheid en het doorzettingsvermogen van de hoofdpersonen erg positief werken op mijn eigen twijfelende gestel. Hopelijk werken de verhalen op One11 ook therapeutisch op de lezers. Aan verdere verspreiding van verhalen die in de krant soms te weinig kansen krijgen, werk ik maar al te graag mee.”
Blog van Ralf Groothuizen
Links
Artikelen van Sainath in The Indian Times