NL editie / World edition

Bakker van Mr Le Président

door Olivier van Beemen


De Frans-Senegalese bakker Djibril Bodian zwichtte niet voor de verleidingen van de betonnen jungle of de rol van modelallochtoon. Hij werd gewoon een ambitieuze Fransman die zijn buitenlandse wortels niet verloochent. De immigrantenkinderen Sarkozy en Bruni eten zijn stokbroden.

Bakker van Mr Le Président Het levensverhaal van de Franse bakker Djibril Bodian laat zich vertellen als een sprookje. Op zijn zesde verlaat hij als jonge Senegalees zijn stoffige geboorteplaats Dakar in West-Afrika om zich bij zijn vader te vestigen, die op zoek is naar een beter leven in het land van de voormalige kolonisator, Frankrijk.
 
Djibril Bodian (34) groeit op in Pantin, een voorstad in het beruchte departement Seine-Saint-Denis, een buitenwijk van Parijs waar zijn vader een bakkerij is begonnen. De verleidingen van de betonnen jungle, zoals het makkelijke geld van de drugshandel, zijn aan hem niet besteed. Bodian besluit in vaders voetsporen te treden en wordt na zijn bakkersopleiding uitgeroepen tot beste leerling van Parijs.
 
Bij de ambachtelijke keten Le Grenier à Pain kan hij aan de slag als hoofd van de bakkerij op de Rue des Abesses, tegen de heuvel van de Montmartre. Zijn leven heeft zich dan verplaatst van de banlieue naar het sprookjesdecor van de Franse kaskraker Le fabuleux destin d’Amélie Poulain.
 
Grand Prix de la Baguette
Na twee achtereenvolgende klasseringen in de top van het klassement wint hij in 2010 de Grand Prix de la Baguette, een prijs voor het beste traditionele stokbrood (iets zwaarder en donkerder dan het ‘normale’ witte stokbrood). Uit bijna tweehonderd broden wordt dat van Bodian uitgeroepen tot het lekkerste van Parijs, wat betekent dat hij zich een jaar lang hofleverancier mag noemen van het Elysée, het paleis van de Franse president.
 
Sinds enkele maanden bakt hij elke ochtend vijftien tot dertig stokbroden voor twee andere immigrantenkinderen, president Nicolas Sarkozy, zoon van een Hongaarse vader, en diens echtgenote Carla Bruni-Sarkozy, geboren Italiaanse. De eerste keer levert hij het brood zelf af ter goedkeuring. De president ontvangt hem niet persoonlijk, maar het stokbrood valt in de smaak.
 
De slogan ‘meer werken om meer te verdienen’, waarmee Sarkozy in 2007 de presidentsverkiezingen won, is Bodian op het lijf geschreven. Hij maakt werkdagen van zes tot achttien uur, ook op zondag, maar telt zijn uren niet. “Als je van je werk houdt, maakt het niet uit hoe lang je werkweek is”, zegt hij. Met een salaris van 2500 euro per maand exclusief premies is hij aanzienlijk beter af dan de meesten van zijn leeftijdsgenoten.
 
Geen Sarkozy-fan
Toch is Bodian geen uitgesproken aanhanger van zijn belangrijkste klant. Hoewel hij zich politiek zo veel mogelijk op de vlakte houdt, ziet hij weinig heil in Sarkozy’s grote debat over de nationale identiteit, dat een jaar geleden werd gevoerd. “Het was hem vooral te doen om stemmen”, zegt hij terwijl hij versgebakken stokbroden uit de oven haalt. Zijn dreadlocks zitten strak naar achter, opdat ze niet rondhangen in het deeg. Bodian: “Het resultaat is dat er weer veel aandacht was voor de kleine minderheid die er een rotzooi van maakt.”
 
Hoewel hij, de Franse Senegalees die volgens de jury het oer-Franse stokbrood lekkerder bakt dan autochtonen, zich makkelijk in de rol van modelallochtoon zou kunnen schikken, verzet hij zich daartegen. Meer dan op zijn geslaagde integratie is hij trots op de professionele erkenning die hij heeft gekregen.
 
Ambities
Zijn ambities reiken verder. Hij is in onderhandeling om binnenkort de zaak over te nemen van de keten waar hij nu nog in dienst is. Vervolgens wil hij onder eigen naam uitbreiden, het liefst in het buitenland. Hij noemt de Parijse bakker Maison Kayser met filialen in tien landen als een van zijn voornaamste inspiratiebronnen. “Ik zou dolgraag een bakkerij openen in de VS”, zegt hij met een blik die tegelijkertijd bescheidenheid en zelfvertrouwen verraadt.
 
Hoewel hij zich behalve Frans ook Senegalees voelt, is hij al jaren niet meer in zijn geboorteland geweest. Liever ontdekt hij de wereld: Spanje, Marokko, Mexico. Maar de sterke band met Senegal is gebleven. “Het zou mooi zijn uiteindelijk ook een vestiging in Dakar te openen.”

 
Foto's: Ronald de Hommel (photofactory.nl)


Delen



Laatste reacties (1)

AMeajeriousise
Geplaatst op: maandag 14 augustus 2017 om 22:23
By dealing together, the two of you can address problems of self-esteem and mutual trust. Use these circumspectly however, because they may lower blood glucose levels, that's an unsatisfactory effect in males whose glucose levels are properly balanced.

Plaats een reactie













Ik wil mij graag aanmelden voor de One11-nieuwsbrief.






Waar



Wie

Olivier van Beemen

Olivier van Beemen

Olivier van Beemen (1979) is sinds 2002 freelance correspondent in Parijs voor onder meer Het Financieele Dagblad, Elsevier en Knack (B). Hij schreef het boek 'In Parijs' (Balans, 2009) en een biografie van Charles de Gaulle voor Elsevier, getiteld 'Ter Herinnering' (2010).

Waarom

"Toen een collega mij vroeg deel te nemen aan One11, leek mij dat een mooi plan. Alleen schoot mij niet direct te binnen over welke ‘held’ die ik de afgelopen jaren zou hebben gesproken, ik nu een mooi verhaal zou kunnen schrijven. Toen dacht ik aan bakker Djibril Bodian, die ik nog niet had gesproken, maar over wie ik wel had gelezen. Ik zocht hem op in zijn bakkerij in Montmartre, waar we een leuk gesprek hadden, terwijl hij druk in de weer was met zijn stokbroden. Ik waardeer het dat hij niet is gezwicht voor de verleidelijke rol van modelallochtoon, maar gewoon een ambitieuze Fransman is geworden, die zijn buitenlandse wortels niet verloochent."