Het nieuwjaarscadeau van journalisten voor Nederland
Portretten van bouwers en pioniers
Plezier is een keuze
door Annemarie Kas
In de auto besloot Michiel Drijber alleen nog maar leuke dingen te gaan doen. Nu leidt hij Iedereen Elke Dag Plezier, een beweging al meer dan vijftigduizend pleziermakers. "We moeten ons weer gaan verbinden met elkaar."
Een directeur van een promotiebedrijf die na jaren van leidinggeven ineens tot inkeer komt en ziet dat hij zijn werk niet meer met plezier doet. En daarna voor zichzelf begint, en gelukkiger wordt. Zulke verhalen lees je wel vaker.Michiel Drijber (45) was zo’n directeur, en ook hij besloot na jaren keihard werken te stoppen. Een nieuwe weg in te slaan, voor zichzelf te beginnen. Maar toen gebeurde er iets bijzonders. Hij zat boordevol originele ideeën, van kinderbadjes tot concepten voor begrafenissen, en probeerde die aan de man te brengen – alleen lukte dat niet. Mensen werden wel enthousiast over zijn ideeën, vertelt hij, dat was het probleem niet: “Je zág hun gezichten oplichten.” Maar als puntje bij paaltje kwam, durfden ze geen besluit te nemen. Bang voor hun positie, onzeker over of het idee uiteindelijk zou werken.
Zomaar een avond, in de auto op weg naar huis, zat Drijber zich over die afwachtende houding op te winden. Wat was er toch aan de hand in Nederland? Zo kwamen we toch nergens? Op dat moment besloot hij iets te ondernemen. Terug naar de basis, dacht hij. En dat is: plezier hebben in wat je doet. Wie ergens lol aan beleeft, die is zichzelf, en wie plezier heeft, die durft dingen.
Zelf zegt hij dat er toen, in die auto, “iets op zijn hoofd is gevallen”. ’s Avonds registreerde hij de website iedp.nl: Iedereen Elke Dag Plezier. En hij maakte een groep aan op de netwerksite LinkedIn.
Ockels
Die avond is nu ruim een jaar geleden. Inmiddels heeft de vijftigduizendste sympathisant zich aangemeld, via LinkedIn en de site. Drijber zou het nu een maatschappelijke beweging willen noemen. Hij geeft lezingen in het hele land, presentaties voor raden van bestuur, en mensen willen dat híj plezier komt brengen in hun bedrijf of organisatie. Er bestaat een IEDP-certificaat en mensen als Herman Wijffels, Wubbo Ockels en Alexander Rinnooy Kan ondersteunen Iedereen Elke Dag Plezier. Zijn visitekaartje is roze, er staat met grote, witte letters ‘plezier’ op. Onder zijn naam staat ‘initiatiefnemer’.
En vanaf toen in die auto heb jij nooit meer een baaldag gehad?
“Oh jawel hoor. Absoluut. Ik zal je vertellen, ik heb er vandaag eentje. Ik kwam achterstevoren mijn bed uit, gister te laat naar bed gegaan. En dan word ik wakker met veel te veel ideeën in mijn hoofd. Ik moet die bellen, en dat doen, en jeetje, dat ga ik vandaag nooit redden. Dan voel ik dat ik vandaag niet voldoende stappen kan zetten om dichter bij mijn doel te komen. Er blijft van alles liggen en daar maak ik me dan druk om.”
Is zo’n dag dan bij voorbaat verloren?
“Die keuze heb je helemaal zelf in de hand. Natuurlijk kun je ervoor kiezen om de hele dag zo te blijven, maar je kunt ook besluiten om dat niet te doen. Plezier is een keuze. Ik weet bijvoorbeeld dat er vandaag ook veel leuke dingen gaan gebeuren, dat ik gekke en mooie mensen ga ontmoeten, met goede ideeën en leuke verhalen. Dan is mijn baaldag gelijk omgekeerd in een topdag. Zulke contacten komen altijd op het juiste moment. Als je ervoor openstaat, hoef je je alleen nog maar te laven aan het plezier dat ze je geven.”
Hebben mensen geen plezier meer?
“Ik denk dat veel mensen zich verstoppen. Ik ben er even niet, denken ze. Deels heeft dat met de economische crisis te maken, maar we zijn ook gewoon afgegleden naar een materialistische wereld. Het is ieder voor zich, hebben hebben hebben in plaats van zijn zijn zijn. Er heerst veel angst, onzekerheid en gebrek aan perspectief. Ik voel dat nu de tijd is om onze eigen verantwoordelijkheid terug te pakken. En daarin kan plezier een leidende rol spelen. We moeten ons weer gaan verbinden met elkaar.”
En hoe wil je dat doen?
“Plezier is de bepalende factor, in alles. Ik wil mensen er weer bewust van maken dat plezier een drijvende kracht is achter elk succes dat we maar willen behalen. Of je nou in de zorg zit of in het onderwijs, bij een commercieel bedrijf of bij een maatschappelijke organisatie werkt, dat maakt geen klap uit. Ik wil een groep mensen bij elkaar krijgen die dit gaat uitdragen. Een samenwerkingsverband, waarin iedereen doet waar hij of zij goed in is en waarin plezier centraal staat. Van congressen tot lezingen tot workshops, tot en met kleine dingen: een pen, een kaartje of wat dan ook. Mensen blijven herinneren aan hun plezier in alles.”
Met jou voorop, als initiatiefnemer, zoals op je kaartje staat.
“Ik wil mensen helpen om in beweging te komen. Ik denk in beelden, dus het plaatje dat ik in mijn hoofd had, is het volgende: we staan met zijn allen bij een bushalte. Te wachten op een bus. Het is best een grote bus, dat wel, en hij moet ons naar betere tijden brengen. Maar wij staan maar te wachten tot-ie komt. Niemand kijkt goed om zich heen, want de buschauffeur staat verderop. Die staat óók te wachten. We moeten dus zelf iets doen. En dan wil ik best de eerste zijn die zegt: kom op, we gaan wel lopen. En als blijkt dat we niet goed lopen, dan draaien we wel weer om, en gaan we een andere kant op. Maar laten we in elk geval iets gaan doen met elkaar.”
Zie je jezelf niet als de chauffeur? Als leider?
“Ja, dat is een interessant punt. Een beweging schijnt een leider nodig te hebben. Ik heb eigenlijk lang gedacht dat dat niet zo is, en zag mezelf al helemaal niet als die leider. Ik wen langzaam aan het idee dat ik dan die leider moet zijn. Omdat ik zo dicht bij de geboorte van dit plezierding sta. Oké, dan stap ik dat podium wel op, en houd ik die toespraak, terwijl ik dat helemaal niet durf. Al ben ik de leider, ik wil niet degene zijn die voor de rest bepaalt waar we links- of rechtsaf slaan. Ik geloof in het eigen initiatief van de mens. Maar ik haal die bus dan wel van de handrem af.”
Wat is dan jullie eindbestemming?
“Die is er niet. Ik denk dat het belangrijkste is dat we in beweging komen. Je bent hier nooit klaar mee, de wereld verandert steeds mee.”
Vind je dat geen onrustige gedachte?
“Nee hoor, dat is gewoon realisme. Als ik hier de rest van mijn leven mee bezig kan zijn, dan vind ik dat top. Het voelt alsof ik in het donker over iets ben gestruikeld, en ik daarmee aan de slag mag. Het past bij mij, omdat ik net als ieder mens uiteindelijk iets van betekenis wil doen. Ik help andere mensen weer plezier te beleven, en dat is leuk. Dat ik dat mogelijk mag maken, daar ben ik blij mee. En ik heb er vertrouwen in dat het lukt, dat IEDP iets groots gaat worden.”
En dan ben jij van betekenis geweest?
“Ja, al kan ik het niet alleen. Mensen moeten me helpen dat plezier uit te dragen. Daarom wil ik ook een stichting van IEDP maken. Als persoon kan ik enorm genieten van mensen die lol hebben met elkaar. Wat ik altijd al een keer heb willen doen: de positieve energie die tussen mensen vrijkomt, tastbaar maken. Ik zou die energie willen omzetten via een draadje of zo, en er dan een lamp op laten branden. Dat lijkt me fantastisch. Zodat we datgene aantonen waarvan wij weten dat het er zit, maar waarin niet altijd iedereen gelooft.”
Foto: Marco Hofsté
Waar
Wie
